ΤΟ ΜΕΝ ΠΝΕΥΜΑ ΠΡΟΘΥΜΟΝ….

Και η προσπάθεια συνεχίζεται … Η σημερινή «δράση» εξόδου από την αδράνεια δεν εισήγαγε τίποτε καινοτόμο, αλλά ήταν περισσότερο μια προσπάθεια «επαναφοράς».  Επιστροφής σε παλιές αγαπημένες συνήθειες, που από πέρσι εγκατέλειψα λόγω … εγκατάλειψης.  Μάζεψα λοιπόν όλο μου το κουράγιο και έκανα ότι συνήθιζα να κάνω τα χρόνια πριν βουτηχτώ στην κατάθλιψη.  Πήρα δυο φίλες μου και περάσαμε μαζί όλο το απόγευμα.  Η εξόρμηση ξεκίνησε το μεσημέρι με κομμωτήριο και ...

μανικιούρ, συνεχίστηκε με καφέ σε μια πολύ όμορφη γωνιά της πόλης, μετά βόλτα στις βιτρίνες, μέχρι τον κύριο προορισμό της που ήταν η περιφορά του απογευματινού επιταφίου.  Κι αμέσως μετά νηστίσιμοι μεζέδες με ουζάκι στο στέκι που παραδοσιακά φιλοξενούσε στο παρελθόν τις εξορμήσεις της Μεγάλης Παρασκευής. 

Παρ’ όλο που το απολάμβανα όλο αυτό, υπήρχαν στιγμές που ξεπηδούσε η σκέψη ότι περισσότερο όφειλα στον εαυτό μου μια μέρα ξεκούρασης με τις πυτζάμες στο σπίτι.  Δεν ξέρω αν πρέπει να προηγηθεί η αλλαγή mentalite και μετά ν’ ακολουθήσουν οι πράξεις ή αν πιέζοντας τον εαυτό μου να ενεργεί προς την κατεύθυνση «αλλαγή» κάποια στιγμή θα καταφέρω να συμμετέχω με όλο μου το είναι σ’ αυτό που ζω. 

Όσο για το project «είκοσι λεπτά την ημέρα για λίγο καλύτερους χώρους» (βλ. εδώ) αύριο Μέγα Σάββατο θα πρέπει να το κάνω «είκοσι λεπτά και κάτι για όλους τους χώρους» γιατί προκειμένου ν’ αποκτήσω κίνητρο για να βγω από την αδράνεια προσφέρθηκα να κάνω τόσο το τραπέζι της Ανάστασης, όσο και το Πασχαλινό τραπέζι σε κάποιους δικούς μου ανθρώπους οπότε μέσα σ’ ένα πρωϊνό, αυτό του Μεγ. Σαββάτου καλούμαι να κάνω το σπίτι –αν μη τι άλλο- στοιχειωδώς  αξιοπρεπές προκειμένου να μην γίνω ρεζίλι…