Τις πρώτες μέρες μετά την «αναχώρησή» σου δεν μπορούσα ούτε απ’ έξω να περνάω χωρίς να βουρκώσω. Μετά αναγκάστηκα να μπαίνω μέσα γιατί φιλοξένησα στο χώρο σου εκείνο το γατάκι που προσπαθούσαμε να του σώσουμε τα μάτια με τα δικά σου τα κολλύρια. (Τελικά σώσαμε μόνο το ένα μάτι). Αν δεν το έπαιρνα μέσα δεν είχε ελπίδες να επιβιώσει. Μετά τον μεγάλο αφανισμό της Πρωτοχρονιάς με φόλες όλων των αδέσποτων της γειτονιάς, πήρα μέσα και
την καινούρια με τα χρυσά μάτια που γλύτωσε από τις φόλες. Η φίλη σου, δυστυχώς, δεν τα κατάφερε. Ούτε το Ρακούν, ούτε η Μασκούλα, ούτε το ομορφούτσικο το μικρό της. Κάπου είδα τον Σημαδεμένο, που σημαίνει ότι επιβίωσε, αλλά δεν έρχεται πια να φάει σε μας.
Προφανώς η γάτα με τα χρυσά μάτια όταν την περιμάζεψα ήταν ήδη έγκυος. Κι εγώ νόμισα ότι κόντευε να σκάσει από το πολύ φαΐ. Αν είδα καλά το ένα γατάκι έχει τα χρώματά σου. Αν είναι κοριτσάκι θα το βγάλουμε Νέλλη. Γιατί, Νελλάκι μου, ακόμα μου λείπεις πολύ. Σήμερα, καθώς τακτοποιούσα τον χώρο σου για να νιώθει άνετα η λεχώνα, νόμισα ότι θα βάλεις το κεφάλι σου από την πόρτα και θα μπεις να ψάχνεις τα πιάτα σου για φαγητό. Πέρασαν και θα περάσουν πολλά ζωάκια απ’ τη ζωή μου, αλλά εσύ θα έχεις πάντα μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου μαζί με τον Σκάμπυ και τη Τζαζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου