ΑΝΤΙΟ, JAZZ

Όπου πήγες, πήγες τρέχοντας.  Καθόμουν ανήμπορη να σε βοηθήσω κι έβλεπα τα δυο πίσω ποδαράκια σου να κάνουν την κίνηση του τρεχαλητού όπως ήσουν πλαγιασμένη στο πατάκι της κουζίνας.  Κι όταν έφτασες σταμάτησες το τρέξιμο, έγειρες το κεφάλι προς τα πίσω κι άφησες το τελευταίο σου βογγητό.  Πού πήγες?  Θα σε φροντίζουν εκεί?  Θα σ’ αγαπάνε όπως σ’ αγαπάω εγώ?  Θα σου καθαρίζουν τις τσιμπλίτσες από τα μάτια για να μην χαλάνε το παμπόνηρο βλέμμα σου?  Θα σου ξεχωρίζουν το ζουμάκι από τις κονσέρβες για να το γλείφεις με λαιμαργία?  Κι εσύ?  Θα τους μαλώνεις όπως μάλωνες εμένα όταν το παράκανα με τα χάδια?  Ή καθυστερούσα το φαγητό?  Ή αργούσα να γυρίσω στο σπίτι?  Θα τους βγάζεις τη γλώσσα που έβγαζες σε μένα όταν στήναμε ψιλή κουβέντα? 

-«Σ’ αγαπώ, Jazz?»

-«Α»

Όχι νιάου και μαλακίες.  Σκέτο «Α».  Κοφτό, σίγουρο, ....

με βεβαιότητα.  Ασφαλώς σ’ αγαπώ.  Κι εγώ κι όλοι όσοι σε γνώρισαν. Για τον σπιρτόζικο χαρακτήρα σου, για την επιτηδευμένη αδιαφορία σου.  Για την αποφασιστικότητά σου όταν ήθελες κάτι.  Ήθελες να γίνεις το γατί μου και δεν έφυγες από την πόρτα μου μέχρι να το θελήσω κι εγώ.  Ήθελες να κάνεις δικά σου γατάκια και κρεμόσουν στο πόμολο ν’ ανοίξεις την πόρτα για να βρεις τον αλητάκο τον γάτο που ερωτεύτηκες.  (Χάλια ήταν αυτός… Σου άξιζε καλύτερος)  Ήθελες να είσαι η καλύτερη μαμά – γάτα και παρέδωσες μαθήματα μητρότητας μεγαλώνοντας έξι πανέμορφα γατάκια. 

Και μετά έγινες η πριγκίπισσα όλων των γατιών που πέρασαν από τις αυλές μου και τα σπίτια μου.  Η αρχηγός.  Η πρώτη.  Και μας το έδειχνες ακόμη και με τον τρόπο που περπατούσες… τον τρόπο που σήκωνες απαξιωτικά το μισό μουστάκι όταν κάτι δεν σου άρεσε.  Με το περιφρονητικό βλέμμα που κοιτούσες τα υπόλοιπα γατιά όταν έτρεχαν να κρυφτούν από την ηλεκτρική σκούπα.  Εσύ στεκόσουν αγέρωχη μπροστά στη φυσούνα για να σου μαζέψω την τρίχα και άλλαζες πλευρά για να σε καθαρίσω κι από την άλλη.

Περάσαμε πολλά μαζί.  Τα ξαναθυμήθηκα σαν ταινία όταν έψαξα τις παλιές φωτογραφίες σου.  Αλλά κρατάω αυτές από την καλύτερη περίοδο της ζωής μας.  Και της δικής μου και της δικής σου.  Δεκαπέντε χρόνια ήσουν το γατί μου.  Και θα είσαι για πάντα.  Μέσα από σένα αγάπησα όλα τα γατιά.  Αλλά κανένα δεν είναι σαν και σένα. 

-«Είσαι το πιο όμορφο γατί του κόσμου όλου.  Ναι, Jazz?»

-«Α»

-«Μ’ αγαπάς Jazz?»

-…………… Σιωπή………….